Balen van de regen en vooral de sneeuw!

Dag 17
Ik werd vroeg wakker en hoorde de regen tegen het raam vallen dus heb ik de wekker uitgezet en me lekker omgedraaid. Het was laat gisteravond dus even een uurtje langer geslapen. Toen was het weliswaar even droog maar dat was van korte duur. Dit had ik even gecheckt op weeronline en helaas beloofde dat weinig goeds voor vandaag. Om half 11 waren we weggereden richting Husavik.  Dat betekende richting het noorden en de kust. Toen we hier waren eerst maar weer de tank bijgevuld. Husavik  betekent letterlijk baai van huizen. Tegenwoordig is deze stad het commerciële centrum voor het grote agrarische gebied rond de stad en tevens een drukke vissersplaats ( vooral veel garnalenvangst.)  Het is bekend door de midzomernachtzon,  ( nu niet aan de orde ;-))  Verder heeft het een kleurrijke kerk uit 1907 en is het ook bekend om zijn walvis excursies. Wij hadden nog wel het idee om een boottocht daarvoor te maken maar omdat het ook echt stormde waren er vandaag door het slechte weer geen excursies helaas! De eerste tegenvaller van de dag. Maar dit was stiekem een beetje ingecalculeerd door het shit weer. We wilden ook echt niet in een bootje de zee op met deze dikke golven. Hierna doorgereden langs de kust over het schiereiland Tjornes. Je zag geen hand voor ogen door de grauwheid aan de kust maar wat je kon zien was wel heel indrukwekkend. De Noordelijke ijszee is zo mooi  blauw hier,  dat zag je er zelfs doorheen. Landinwaarts kwamen we bij Asbyrgi aan wat in het Nationaal park Jokulsarglufur ligt met heel veel moois wat we allemaal niet kunnen zien zonder 4WD. Maar Europa's grootste canyon met spectaculaire kliffen, de Asbyrgi konden we helemaal in rijden. Aan beide kanten zijn twee 90 m hoge rotswanden in de vorm van een paardenhoef, die volgens een IJslandse saga de indruk zou zijn van Sleipnir, het gevleugelde, 8 voetige paard van Odin voor hij ten hemel vloog. Ook in het midden is een hoge rotswand, waardoor het geheel vanuit de lucht een U vorm geeft. Door de beschutte ligging is er een vruchtbare en weelderige vegetatie. De canyon is ontstaan tijdens catastrofale overstromingen van de rivier Jokulsa. Helemaal machtig om daar langs en in te rijden. Helaas was het zicht niet goed. Je kon anders nog naar het einde wandelen maar het regende zo hard dat we dat maar overgeslagen hebben. Wel iets om echt voor terug te komen. Even verderop wouden wij weg 864 nemen die ging namelijk weer naar het zuiden en zou langs een paar mooie watervallen gaan waaronder de Dettifoss. Dit is de grootste en krachtigste waterval van Europa. Die moeten we gezien hebben natuurlijk. Dit was een gravelroad recht uit recht aan en in het begin lag er wel een beetje sneeuw in de berm enzovoort maarde weg ging omhoog en het werd al witter om ons heen en toen begon het uiteindelijk ook nog te sneeuwen...aangezien wij geen winterbanden en 4 WD hebben op een gegeven moment besloten om onze missie helaas te staken.. We zijn eerst weer een stuk achteruit gereden en toen op vlakker stuk voorzichtig gedraaid met de auto en weer terug gereden. We realiseerden ons goed dat als we vast zouden komen te zitten dat er niet iemand ons even helpt dus verstandig gedaan en terug gegaan. We waren al wel op de helft van die weg..haha. Toen kwam ik er ook achter dat we helemaal de zelfde weg terug moesten omdat we anders helemaal rechtsom langs de kust moesten en daar ook nog weer onverharde wegen en hoogteverschil inzat. Dus zo gezegd zo gedaan, ondertussen nog ergens bij een mooi uitkijkpunt geluncht en na Husavik toch een andere weg genomen, de 87 die rechtstreeks naar Myvatn ging. We wilden nog een poging wagen om via een andere eerst verharde weg er te komen. We geven niet snel op voor zulks mooi natuurschoon. De 87 had ook een onverhard stuk en daar werd het ook al weer spannend toen we op hoogte kwamen. In de bergen heeft het gewoon echt dik gesneeuwd en sneeuwt het nu nog! Maar dit lukte allemaal net omdat het rijspoor schoon was. Toen weer een stukje over de 1 en omhoog bij weg 862. Nou dit was ook een kort verhaal we kwamen snel al weer in dikke sneeuw op de weg. De rondweg is keurig schoon op sommige stukjes na met sneeuwduinen maar de locale wegen moeten schoon gereden worden en dat gebeurt niet genoeg. Dus na zo'n 3 km van de 23 de moed maar opgegeven en besloten om te draaien. Nog wel even foto's gemaakt dat we dik in de sneeuw stonden en toen teruggereden over de 1 naar Reykjahlid. Het centrum van de Myvatn. We wouden namelijk nog even een kijkje nemen bij Krafla en de omgeving. Krafla is een 818m hoge vulkaan, waar je in de omgeving nog over de hete lava kunt lopen van de laatste uitbarsting van september 1984. Het Kraflagebied is nog steeds zeer actief en het op een na jongste vulkanische gebied van het land. Toen we de Kraflacentrale voorbij waren, een door stoom aangedreven electriciteitscentrale was de weg ook weer helemaal wit en ging die tevens flink omhoog dus dit ging hem ook niet worden! Bah bah..alle plannen letterlijk en figuurlijk in de sneeuw gevallen. Ophouden raar IJsland! Hier worden we niet blij van.. Teruggereden door de Myvatn en bij een tentje pizza gegeten, dat stond daar aangegeven dus een grote pizza met z'n 2 en verorberd. Die smaakte tenminste goed. Het Myvatn is een van IJslands grootste meren, 36,5km2 op 278m boven zeeniveau. Het gemiddeld 2m diepe meer ligt bezaaid met groene eilandjes en is 3500 jaar geleden ontstaan. Door de lavavelden is er een natuurlijke dijkvorming ontstaan, waardoor het meer ontstond. Het betekent letterlijk muggenmeer. Het dankt zijn naam aan de 35 soorten muggen die hier leven. Het is een paradijs voor geologen, natuur- en vogelliefhebbers want de muggen verlaten zelden het water en steken eigenlijk nooit. Er heerst een vrij hoge temperatuur in het meer zodat er een weelderige vegetatie omheen groeit. Daar hadden we nu helemaal geen last van en alles ziet het er hetzelfde uit door de sneeuw. Dit is een erg mooi gebied met veel vulkanische activiteit waaronder o.a. de Krafla en de Skutustadir, pseudokraters die 2000 jaar geleden zijn geformeerd. Het is tevens een beschermd gebied. Het lijstje om voor terug te komen wordt als maar langer.... morgenochtend rijden we over de 1 naar Egilstadir en dan komen we weer langs de afslag van de Dettifoss, dan kijken we eventueel nog even of het dan lukt omdat ze wel beter weer voorspellen maar dan moet het eerst bijna vannacht ook wel warm water regenen en regen beneden betekent helaas sneeuw in de bergen. Eigenlijk best een beetje een baaldag in het toch fantastische IJsland. Thuis bleek ons internet het ook nog niet eens te doen maar die deed het spontaan weer om 22.15u dus kon ik gelukkig mijn verhaal wel posten. We zijn zo half september nu al sneeuw moe!! Haha en de winter is nog niet eens begonnen...Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen!! Doeiiii