Op naar de ongerepte Westfjorden

Dag 13
We werden wakker van de wekker omdat het weer lekker stil in dit ieniemini dorpje was en het heerlijk donker in de kamer was door goede verduisterende (rol)gordijnen. Helaas regende het nog steeds, de wind was wel wat afgenomen. Na een ontbijt zijn we een stukje teruggereden om nog even naar een uitzichtpunt te rijden aan de kust, waar je een leuk uitzicht had over de vele kleine eilandjes voor de kust. Helaas door het druiligere weer was het zicht natuurlijk minimaal ( nog steeds). Aangezien het meeste van deze zijweggetjes gravelroads zijn en die lekker nat en vies zijn hadden we besloten om terug te gaan naar Stykkisholmur. Zo was er weinig aan. Hier hebben we even boodschappen gedaan en in de auto maar weer eens geluncht. Jammer dat we zo weinig hebben kunnen zien van Snaefellsnes ( ook wel  snaveltjesland door mij genoemd(-:  ) het is toch een heel mooi schiereiland met trolachtige rotsformaties, duizingwekkende kliffen, maankraters en woeste lavavelden. Stykkisholmur was wel 1 van de charmante vissersplaatsjes met zijn in goed in stand gehouden 19e eeuwse houten huisjes. Om half 3 in de haven onze tickets voor de veerboot verzilverd. Hierna konden we de boot op rijden. Het is een oude Nederlandse veerboot geweest van Harlingen naar Vlieland vertelde de boot meneer ons, dus ik gelijk op onderzoek uit en toen kwam ik dus een certificaat tegen waar dit op stond met de rederij Doeksen met de technische gegevens. De boot heette eerder Oost - Vlieland en nu de Baldur. Vet grappig toch. Volgens Lisette ging deze bootreis helemaal goed komen nu! Op de boot kunnen normaal 20 auto's en 200 mensen daar kwamen we nu lang niet op. We zaten met vet weinig mensen op de veerboot, ik denk net zo veel mensen als personeel. Rond de 12 man. Gelukkig nog een paar diehards die net als ons dit stuk IJsland zeker ook willen ontdekken zagen wij wel. Om 15.00u gingen we op weg naar de Westfjorden door de Breidafjordur baai. Het waaide inmiddels al weer flink en de schuimkoppen stonden op de golven. Je hoorde de golven dan ook lekker beuken tegen de boot aan en we zweefden ook weer fijn van links naar rechts. In deze baai liggen ontelbare kleine eilandjes waarvan we bij Flatey even stopten om 3 mensen te droppen en wat goederen. Hier hebben wij even gekeken op het dek en tevens een frisse neus gehaald. Het was inmiddels wel droog geworden. De meeste eilandjes zijn tegenwoordig verlaten maar op Flatey is nog 1 hotel en een paar huizen en natuurlijk een kerk. Ik werd echt wel misselijk onderweg van al dat geslinger..volgens mij zag ik lekker groen! Haha. Ik was ook nog even in slaap gevallen, dus fijn een powernap gedaan. 
We gaan dus naar de Westfjorden, dit gebied is geologisch het oudste deel van IJsland. Het fjorden gebied is nooit een populair oord geweest ondanks de betere verbindingen tegenwoordig. Het ruwe klimaat en de vrijwel kansloze landbouw heeft IJslanders zelfs doen besluiten om er weg te gaan. De meest in het oog springende kenmerken van het landschap zijn een fjordenkust met diepe fjorden, brede baaien, steile berghellingen,hoge vogelrijke kliffen, fantastische uitzichten en weinig of geen laagland. Het is vooral een gebied van stenen. Alles ligt bezaaid met stenen en rotsblokken. Het is een bijna verlaten gebied. Men leeft hier van de visindustrie aangezien deze visgronden tot de overvloedigste van de wereld behoren. Isafjordur is de regionale hoofdstad  en heeft 3500 bewoners, een kwart van alle inwoners van de Westfjorden. Wij gaan 2 nachten overnachten in het kleine plaatsje Sudureyi, dat ligt ten westen van Isafjordur. We waren rond  18.00u in Brjanslaekur aan de overkant op de Westfjorden. Toen gingen we weer verder met onze Skoda vriend! Die maakt het toch ook allemaal maar mooi mee. We waren nog geen 3 km om the road en de weg veranderde in een gravelroad. Toen ik goed op de kaart keek zag ik dat dit nog wel even kon duren. Ik had het wel gelezen in onze reisgids maar vanuit de reisorganisatie niets specifieks over gehoord. Alles was goed begaanbaar..nou dat was niet helemaal zo, er zaten ontzettende gaten in de weg en doordat het hier ook flink geregend had was het heel nat en plakkerig. We reden langs steile fjorden op de berg richel als het ware..heel spannend. Ik werd er niet echt blij van..we moesten nog 100 km. Ik had de hoop dat we na een kleine 50 km toch echt weer verharde weg zouden krijgen! Eerst kwamen we nog een super mooie waterval tegen; de Dynjandifoss. Deze bestaat uit een serie van prachtige watervallen boven elkaar. De bovenste was van een hoogte van 100m en zo'n 50m breed. Helaas konden we er niet even naar toe lopen i.v.m. de tijd en het donker worden. Maar je zag hem wel goed vanaf de parkeerplaats, dus er even van genoten en hierna weer 'snel' verder gegaan. Na de laatste bergrug te hebben bedwongen met echte onverharde haarspeld bochten zonder vangrail of iets dergelijks daalden we af naar het dorpje Thingeyri en daar zag ik gelukkig beneden asfalt glinsteren! Wij waren daar wel opgelucht over, hier lag een prachtige mooie brede weg en nu konden we weer een beetje opschieten. Het begon al echt donker te worden rond 20.30 u..  Gelukkig ging het verder allemaal goed. 15km voor het einde moesten we een flinke tunnel door ( 7 km) er is in principe 1 rijstrook met passage stroken, anders werd deze tunnel natuurlijk veels te duur. Het grappige was dat er zelfs een afslag in de tunnel zat, waar we linksaf moesten naar Sudureyi. Best wel een beetje enge tunnel, oook omdat er geen nooduitgang naast zit. Gelukkig is het er erg rustig en zijn we alleen aan het begin van de tunnel 1 auto tegen gekomen. Op de hele reis vanaf de boot naar ons hotel zijn we 7! auto's tegen gekomen dus lekker rustig hier hè! Om 21.15 waren we er. We hadden even gekeken op een informatiebord en er is hier 1 hotel, dus we zeiden tegen elkaar het kan niet missen dat dat hem is. Alles heet hier met Fisherman, Fisherman hotel, Fisherman supermarkt...haha. En het ruikt buiten naar zee en vis hahaha. We zitten ook flink op het westelijkste puntje. Ik ben benieuwd wat we zien morgenochtend bij daglicht. We konden het namelijk net niet meer goed zien.  We hebben weer een nette kamer met dit keer zelfs tv alleen staat die op een heel rare plek naast de bedden. Toen we binnen waren maar even de pannenkoeken uit de koelbox in de magnetron gestopt. We hadden toch wel even zin om nog even wat te eten. Onderweg waren we niet echt iets tegen gekomen en we wouden graag hier binnen zijn. Gelukkig is het vanaf de boot wel droog gebleven, op de spetters en plassen van onderen na...Het miezert nu wel af en toe weer en het zit tegen ijzel aan zegt de weer app. Het is 3 graden en voelt als -2. Er ligt gewoon sneeuw op de bergtoppen en in het land in het dal hier in de bewoonde wereld liggen de graspakken nog op het land. Heel apart. Het was wel weer ons dagje, wauw!! Wat een avonturen weer, bijna beetje te spannend af en toe.Haha. Morgen even gaan bekijken wat we gaan doen, we wouden namelijk eerst een heel stuk terug rijden maar dat gaan we echt niet doen met dit weer en die irritante bloedlinke onverharde weg! We gaan eerst lekker slapen en dan zien we morgen wel weer.